YALNIZ ''SANA'' MUHTACIM

M. Nuri KORE

Şu delilik vehmimden bir an kurtulabilsem,

Zincir değil, benliğimi secdeyle kırabilsem.

O vakit dünya susar; ben koparım her yerden,

Ve yükselir bir nida, Rabbim’in kudretinden.

Gönlümde bin fırtına; susunca artar sitem,

Her gece ağlar içim; gündüzde sürer matem.

Ruhum secdede ağlar; ne tahtım var, ne tacım,

Tut elimden Allah’ım, yalnız sana muhtacım.

Susunca kalbim inler; aşkınla dolup taşar,

Gözümde Kevser akar; nefsimde feryat coşar.

Secdede çöker ruhum; rahmetine gözyaşım,

Tut elimden Allah’ım, sensin bir tek sırdaşım.

Secdeye sığınıp da arınsam her bir dertten,

Sürgün etsem kalbimi dolan kibir, nefretten.

Bilirim, o an iner içime bir nur semâvî gökten,

Ve bütün yollar kapanır; kalp arınır ifritten.

Gönlümü arındırıp nefsime toprak sersem,

Vesvesede bir secde, her secdede can versem,

Kalbim o an Rabbim ile yeniden dirilecek,

İzzet-i Celîl ki kudretini üzerime serpecek.

Secdede erir nefsim; dünya bana dar gelir,

Rabbim’le dolan zaman kalbime huzur verir.

İşte o an susacak hayvan, nebat ve cemâd,

Ve dolacak ömrüme Rabbim’den sonsuz hayat